درام و احساسی؛نگاهی موشکافانه به رقابت روز پایانی فصل ۰۲-۲۰۰۱ سری آ ایتالیا

در این یادداشت نگاهی خواهیم انداخت به روز پایانی و جذاب فصل ۰۲-۲۰۰۱ سری آ ایتالیا که رقابت نزدیکی بین تیم ها بود. در نهایت این یوونتوس بود که قهرمان سری آ ایتالیا شد.

رقابت جذاب روز پایانی فصل ۰۲-۲۰۰۱ سری آ ایتالیا

این اوج یک رقابت جذاب و دیدنی برای قهرمانی در یک لیگ بود؛ پیچ و تابها، فراز و نشیبها، غیرقابل پیشبینی بودن، استعداد جهانی، داستانی افسانهای و یک روز پایانی به یادماندنی و فراموش نشدنی از ویژگیهای بارز آن بودند. در حقیقت روز پنجم ماه می ۲۰۰۲ نشانگر همه این ها بود؛ نقطه عطف فوتبال ایتالیا و تغییر تلویحی قدرت در فوتبال اروپا آرام آرام به وقوع پیوست. هکتور کوپر در حالی به عنوان سرمربی اینتر پا به روز پایانی این رقابت ها می گذاشت که بعد از کارلو آنچلوتی (که شش ماه قبل جای فاتح تریم را روی نیمکت میلان گرفته بود) دومین مربی غیرایتالیایی حاضر در لیگ به شمار می رفت. کوپر تنها ۹۰ دقیقه فاصله داشت تا نخستین قهرمانی نراتزوری در سری آ بعد از سال ۱۹۸۹ را در اولین فصل هدایت اینتر به دست آورد؛ اما اگر این قهرمانی محقق نمیشد، اینتر رکورد بیشترین دوره زمانیاش که موفق به کسب اسکودتو نشده است را به ثبت می رساند. کوپر ارزش زیادی به ترکیب اینتر اضافه کرد. فرانچسکو تولدو در چارچوب دروازه و مارکو ماتراتزی در خط دفاعی، بر قدرت رهبری تیم از انتهای زمین می افزودند. کریستین ویری که طی دو سال پیش از آن همواره مصدوم بود نیز فرصت بازسازی و حضور در زمین را پیدا کرده بود. در نیم فصل دوم، رونالدو که در ۱۴ ماه گذشته به سبب آسیب دیدگی تاندون پایش تنها ۷ دقیقه در زمین بازی کرده بود، به طور کامل به میادین بازگشت.

یوونتوس با اختلاف یک امتیاز نسبت به اینتر وارد دیدار نهایی فصل شد. آنها در تابستان، زین الدین زیدان را با رقم رکوردشکن ۴۶.۶ میلیون پوند به رئال مادرید فروختند و مربیشان کارلو آنچلوتی را هم از دست دادند. این در حالی بود که آنچلوتی در هر دو فصل حضورش روی نیمکت بیانکونری تا روز پایانی سری آ شانس قهرمانی در این رقابتها را داشت اما رقابت را به لاتزیو و رم واگذار کرد. در حالیکه یوونتوس هنوز شانس قهرمانی در لیگ را داشت، باشگاه بین دو نیمه بازی نهایی فصل برابر آتالانتا خبر اخراج آنچلوتی را اعلام کرد. به این ترتیب، یوونتوس مارچلو لیپی را بار دیگر به تورین آورد و ستارگانی نظیر جانلوییجی بوفون، لیلیام تورام، پاول ندود و مارسلو سالاس را برای او خریداری کرد. هواداران تیم رم هم در حالی در روز ۵ می از خواب بیدار شدند که امید کمی به عبور از اینتر و یوونتوس در پایان روز داشتند. جالوروسی دو امتیاز با صدر جدول فاصله داشت و باید در تورین میبرد و امیدوار میماند که هر دو رقیبش متوقف شوند. آنها امیدوار بودند که همشریشان لاتریو در المپیکو، اینتر را از پیشرو بردارد و اودینزه هم برای قطعی کردن بقایش در لیگ از سد یوونتوس بگذرد.

اتفاقات ناخوشایند و غیرقابل باوری در حال رخ دادن بود. در ۱۲ دقیقه ابتدایی، اینتر پیش از اینکه بار دیگر جام را به دست آورد، یک بار آن را از دست داد. هفت دقیقه بعد، اینتر باز هم آن را از دست داد؛ کارل پوبورسکی که سابقه بازی در منچستریونایتد را هم در کارنامه داشت به راحتی وارد محوطه جریمه نراتزوری شد و دروازه این تیم را باز کرد. حالا بازی ۱-۱ بود و اینتر جام را از دست داده بود. پنج دقیقه بعد تیمِ کوپر بازهم جام را در دستانش می دید؛ ارسال رکوبا به روی دروازه با ضربه لوییجی دی باجو همراه شد تا حساب کار ۲-۱ به سود اینتر شود. هواداران اینتر باور کرده بودند که حالا نوبت آنها شده و اینبار اسکودتو برای آنها است. در حالیکه نیمه اول وارد وقتهای اضافه شده بود، وراتیسلاو گرشکو در چهل و یکمین و آخرین بازیاش برای اینتر دچار اشتباه مهلکی شد. این فولبک اسلواک به جای اینکه توپ را با یک ضربه سر آرام به تولدو برساند، با ضربهای اشتباه موجب گلزنی دوباره پوبورسکی شد. بین دو نیمه، بازیکنان اینتر دریافتند که یوونتوس با دو گل در اودینه از رقیبش پیش است و جام را در دست دارد.

در ابتدای نیمه دوم، جوزپه فاویلی که چندی بعد به اینتر پیوست، نزدیک بود تا به اشتباه گل به خودی بزند و دروازه پروتزی را باز کند. اینتر ناامید و ناامیدتر میشد و کوپر در کنار زمین سیگارهای بیشتری را دود می کرد. در حالیکه ۱۰ دقیه از نیمه دوم گذشته بود، دیگو سیمئونه که بعدها به اینتر منتقل شد، روی ارسال فیوره موفق به باز کردن دروازه اینتر برای سومین بار در این بازی شد. برای اولین بار، یوونتوس شانس اول قهرمانی در سری آ به شمار می رفت. اودینزه تحرکاتی در زمین یوونتوس داشت اما ورونا در زمین پیاچنزا با سه گل عقب بود و جامپیرو ونتورا که در طول فصل جانشین روی هاجسون شده بود خیالش از بابت بقای اودینزه راحت بود. شبی که قرار بود برای اینتر جشن و شادی را به همراه داشته باشد به یک کابوس تبدیل شده بود. آنتونیو کاسانو در دقیقه ۶۸ رم را در برابر تورینو پیش انداخت تا جالوروسی به رده دوم جدول صعود کند. هفت دقیقه بعد، برادر کوچکتر فیلیپو اینزاگی، سیمونه، گل چهارم لاتزیو را به ثمر رساند تا اینتر تمام امیدهایش برای قهرمانی را از دست بدهد. ده دقیقه مانده به پایان، رونالدو بیرون رفت و محمد کالون جانشینش شد؛ این مهاجم برزیلی در حالیکه گریه میکرد، دستش را روی سرش گذاشته بود. این آخرین بازی رونالدو برای اینتر بود؛ او بعد از درخشش در جام جهانی با قراردادی گران قیمت به رئال مادرید پیوست.

وی افزود:

تلخی از دست دادن جام قهرمانی را نمیتوان توصیف کرد. در این لحظات بسیار ناامید میشویم زیرا تمام رویاهایمان از بین رفته و باید با واقعیات کنار بیاییم.

ماسیمو موراتی، ریاست باشگاه هم اضافه کرد:

خسته و عصبانیام. هیچ یک از هواداران اینتر دوست ندارد که امروز حرفهای تسکین بخش را بشنود و من هم فرقی با آنها ندارم.

در استادیو فریولی، میزبان آرام بود و یوونتوسیها غرق در خوشحالی بودند چراکه بعد از دو سال ناکامی بالاخره موفق به فتح اسکودتو شده بودند. شکست دو سال قبل آنها برابر پروجا در روز پایانی فصل هنوز در یاد آنتونیو کونته مانده بود. سرمربی آینده بیانکونری گفت:

حرفی برای گفتن نیست و باید از شرایط موجود لذت برد. ناامیدیهای دو سال قبل مان در پروجا را به یاد داریم و افرادی هستند که آن بازی را از نزدیک دیده بودند.

منظور کونته، مدافع اینتر ماتراتزی بود، چراکه بعد از پیروزی ۱-۰ پروجایِ ماتراتزی برابر یوونتوس و قهرمانی لاتزیو، او نسبت به بانوی پیر بیاحترامی کرد. جنگ میان این دو شخص بالا گرفت و مدافع سابق اورتون گفت:

کونته باید با پاداشی که از قهرمانیاش به دست آورده برای خودش یک کلاه گیس بخرد.

اما کونته در جواب ماتراتزی چه گفت؟

برای او متاسفم، چرا که امروزه مردم موهایشان را می کارند و پیوند میزنند اما هیچکس نمی تواند مغزش را پیوند بزند.

قدرت، اشتیاق و هیجانات موجود در داخل و خارج از زمین بازی، ارزش بالای سرگرمی فوتبال ایتالیا را نشان می داد که هر هفته به عنوان بزرگترین لیگ جهان با استعداد بازیکنان حاضر در آن ترکیب میشد. داستانهای آن فصل فوتبال ایتالیا به تنهایی نشان دهنده این موضوع بودند؛ کیه وو باشگاه کوچکی بود که به تازگی راهی سری آ ایتالیا شده بود و در طول پاییز طی یک بازه زمانی شش هفته ای صدرنشین لیگ هم شد. سرمربی آنها لوییجی دلنری، تیمش را با سیستم ۲-۴-۴ وارد زمین می کرد. جایی که اریبرتو و کریستین مانفردی به عنوان وینگرهای تهاجمی پشت سر برناردو کورادی و فرناندو کوساتو در خط حمله تیم قرار داشتند. شاگردان دلنری با اختلاف یک امتیاز نسبت به آث میلان جواز صعود به لیگ قهرمانان اروپا را به دست نیاوردند و میلان یک سال بعد موفق شد تا جام قهرمانی اروپا را بالای سر ببرد. از طرف دیگر، در انتهای جدول اوضاع مالی فیورنتینا وخیمتر شد و با وجود اینکه آنها بسیاری از ستارگانشان را به فروش رساندند اما سقوطشان همچنان دور از ذهن و عجیب به نظر می رسید. اینکه تیمی با حضور بازیکنان بااستعداد و خوبی چون انریکو کیه زا، نونو گومز، آدریانو، دومنیکو مورفئو، روبرتو بارونیو، دنیله آدانی و مورنو توریکلی تنها پنج برد در طول فصل به دست آورد نشان از قدرت بالای تیمهای حاضر در لیگ دارد.

همانطور که انتظار می رفت و پیشبینی میشد، تمامی بازیکنان گفته شده به علاوه مربی تیم یعنی روبرتو مانچینی، به باشگاههای رقیب پیوستند. به این ترتیب باشگاه در آستانه انحلال و ورشکستگی قرار گرفت. آنها جواز حضور در فصل بعد سری بی را به دست نیاوردند و سپس با نام جدید ACF Fiorentina وارد فوتبال ایتالیا شدند و از سطوح پایین آغاز به کار کردند. در آن زمان ونتزیا نیز به همان اندازه و یا حتی بیشتر درد بزرگی را حس میکرد؛ ونیزی ها باشگاهی بودند که ستارگانی چون رکوبا، کریستین ویری و فیلیپو مانیرو را به فوتبال ایتالیا و جهان معرفی کردند. مجموعه ای از ناامیدی از تیم، عدم حمایت شورای محلی، مالک تیم یعنی مائوریسیو زامپرینی که از ادامه دادن به این پروژه دست کشید و تمرکزش را به روی پالرمو گذاشت و چندین ستاره بزرگ را برای سیسیلی ها خرید، موجب از هم پاشیده شدن باشگاه ونتزیا شد. به این ترتیب تیم فوتبالِ یکی از زیباترین شهرهای قاره اروپا به وضع بغرنجی دچار شد و در سال ۲۰۰۵ به سبب مشکلات مالیای که داشت اعلام ورشکستگی کرد.

مهم نیست که شما از چه دیدی به این رقابتها نگاه کنید اما قطعا در فصل ۰۲-۲۰۰۱ سری آ شاهد مجموعهای از اتفاقات غیرمنتظره، درام و جنجالی بودیم. این اتفاقات در زمانی افتاد که این لیگ شامل مجموعه ای از برترین باشگاه های فوتبال جهان میشد و آنها در طول فصل به سختی با یکدیگر رقابت می کردند. در ۱۸ فصل بعد از آن فصل، تنها در دو فصل شاهد رقابت تیم ها در روز پایانی لیگ بودیم. به شکل عجیب و غیرقابل باوری در هر دوی این فصل ها اینتر برنده این رقابت شده و آس رم هم عنوان نایب قهرمانی را به دست آورده است. حالا ایتالیایی ها در آرزوی بازگشت چنین روزهایی برای سری آ می باشند و باید دید چه زمانی این آرزویشان به حقیقت بدل می‌شود.