از داوید لوییز تا ادو؛ رتبه‌بندی ۱۳ بازیکن برزیلی که در آرسنال بازی کردند

گابریل مارتینلی، ستاره جوان این روزهای لیگ برتر شروع بسیار خوبی در پیراهن آرسنال داشته اما آیا می‌توان او را در زمره برترین برزیلی‌های تاریخ توپچی‌ها قرار داد؟ او و داوید لوییز که تابستان امسال به آرسنال پیوستند، به دوازدهمین و سیزدهمین برزیلی‌هایی تبدیل شدند که برای آرسنال بازی می‌کنند.

از داوید لوییز تا ادو؛ بازیکنان برزیلی آرسنال

به همین بهانه قصد داریم تا در این مطلب به عملکرد ۱۳ بازیکن برزیلی‌ تاریخ باشگاه آرسنال که مدتی از دوران فوتبالشان را در قسمت قرمزپوش شمال لندن گذراندند، بپردازیم.

۱۳. پدرو بوتلو

رتبه سیزدهم بازیکنان حاضر در این لیست به پدرو بوتلویی می‌رسد که گرچه تحت مالکیت آرسنال بوده اما هرگز برای این تیم بازی نکرده است. بوتلو در حالی‌که فقط ۱۷ سال سن داشت، در سال ۲۰۰۷ از باشگاه برزیلی فیگویرنسه به آرسنال ملحق شد اما بدون اینکه در فوتبال انگلیس کار کند، فوراً به باشگاه اسپانیایی سالامانکا قرض داده شد. با وجود اینکه او در پایان به انگلیس بازگشت، اما دوباره و دوباره به باشگاه‌های دیگری قرض داده شد و سرانجام در سال ۲۰۱۲ باشگاه اعلام کرد که دیگر قصد ادامه همکاری با او را ندارد. از آن تاریخ به بعد، بوتلو به کشورش برگشته و در باشگاه‌ها و سطوح مختلف لیگ برزیل بازی کرده است. با این حال به این نکته توجه کنید؛ بوتلو می‌تواند بگوید که هیچ بازی بدی را برای آرسنال انجام نداده است.

۱۲. ولینگتون سیلوا

جایگاه دوازدهم لیست ما به بازیکنی تعلق می‌گیرد که هیچ بازی رسمی‌ای برای آرسنال انجام نداده اما در فوتبال انگلیس موفق به ثبت چنین آماری شده و این خودش یک پیشرفت محسوب می‌شود. آرسنال در سال ۲۰۱۰ ولینگتون سیلوا را به خدمت گرفت و از آنجایی که فدراسیون فوتبال انگلیس “ویزای اختصاصی استعدادهای فوتبالی” را به او داده بود، پیش‌بینی می‌شد که شاهد درخشش سیلوا در پیراهن آرسنال باشیم. با این حال فدراسیون فوتبال انگلیس یک سال بعد نظرش را عوض کرد و بعد از آن ولینگتون طی پنج سال به چندین و چند باشگاه مختلف قرض داده شد و بعد از اینکه شرایط بازی کردن در انگلیس را پیدا کرد، مدتی پیراهن بولتون را هم به تن کرد. به این ترتیب، آرسنال تصمیم گرفت که به همکاری‌اش با این بازیکن پایان دهد و او را به فلومیننسه فروخت.

۱۱. خوان

خوان طی دوران حضورش در آرسنال دوبار پیراهن این تیم را به تن کرد. او که در سال ۲۰۰۱ به جمع توپچی‌ها اضافه شد، هرگز فرصت بازی کردن در لیگ برتر را پیدا نکرد و با این وجود یک‌بار در جام حذفی و یک‌بار در لیگ کاپ بازی کرد. خوان سپس با پاره شدن رباط صلیبی‌اش مدت زمان زیادی از میادین دور شد و بعد از آن به میلوال قرض داده شد. با این حال او دو بازی بیشتر از ولینگتون و بوتلو در آرسنال انجام داده بود و دوران نسبتاً باشکوه فوتبالش را در کشورش برزیل به پایان برد؛ آن هم در حالی‌که بیش از ۳۰۰ بار در لیگ این کشور بازی کرد و فرصت حضور در تیم ملی برزیل را هم پیدا کرد.

۱۰. داوید لوییز

داوید لوییز برزیلی چند ماه قبل، از همسایه و رقیب همشهری آرسنالی‌ها یعنی چلسی راهی امارات شده و هنوز نمی‌توان قضاوت و نتیجه‌گیری‌ای کامل در مورد عملکرد او در پیراهن آرسنال کرد. به هر روی همین که داوید لوییز بازی‌های بیشتری نسبت به سه بازیکن قبلی انجام داده برای بالاتر قرار گرفتن او کافی می‌باشد. لوییز همچنین موفق شد تا تک گل سه امتیازی خانگی تیمش برابر بورنموث را به ثمر برساند.

۹. گابریل مارتینلی

مارتینلی ۱۸ ساله که فوتبالش را از کورینتیانس برزیل شروع کرده، بعد از عملکرد نسبتاً خوبی که در تیم ایتوانو داشت، به آرسنال پیوست. این مهاجم که متولد گوارولوس برزیل است، در دقیقه ۸۴ دیدار آرسنال با نیوکاسل به جای هنریک مخیتاریان وارد زمین شد و اولین بازی لیگ برتری‌اش را انجام داد. او همچنین در جریان پیروزی ۵-۰ آرسنال مقابل ناتینگهام فارست در جام اتحادیه موفق به ثمر رساندن دو گل شد. مارتینلی همچنین در جریان دیدار پنج شنبه شب آرسنال برابر استانداردلیژ موفق به ثمر رساندن دو گل و ثبت یک پاس گل شد تا آمار جالب توجه ۴ گل و ۱ پاس گل را در دو بازی‌اش برای آرسنال ثبت کند.

۸. آندره سانتوس

این مدافع کناری برزیلی در سال ۲۰۱۱ از فنرباحچه راهی شمال لندن شد و طی دو سال حضورش در آرسنال تمام تلاشش را کرد تا جایگاه ثابتی در ترکیب این تیم پیدا کند اما در این امر چندان موفق ظاهر نشد. با وجود اینکه سانتوس گل‌های پیروزی‌بخش و مهمی را در برابر چلسی و وست بروم به ثمر رساند اما گاهی به سبب اشتباهات دفاعی‌اش هواداران تیم را ناامید کرد. او همچنین بعد از نمایش ضعیفش در نیمه اول دیدار آرسنال برابر منچستریونایتد، پیراهنش را با روبن فن پرسی عوض کرد و خشم و عصبانیت هواداران توپچی‌های لندنی را برانگیخت.

۷. دنیلسون

گرچه هواداران تیم‌های چمپیونشیپی دنیلسون را به خوبی به یاد می‌آورند اما کمتر کسی در شمال لندن هنوز هم دوران حضور او در امارات را به خاطر دارد. وقتی که این هافبک برزیلی در سال ۲۰۰۶ طی انتقالی از سائوپائولو به آرسنال پیوست، در کنار سسک فابرگاس و روبن فن پرسی به عنوان جوانان آینده‌دار باشگاه شناخته می‌شد اما هرگز نتوانست به اندازه آن دو بازیکن در دنیای فوتبال پیشرفت کند. او به اندازه‌ای قدرت تکنیکی نداشت که به عنوان یک بازی‌ساز در زمین حضور یابد و قدرت فیزیکی‌اش هم به قدری نبود که در دوئل‌های نفر به نفر پیروز شود. دنیلسون با وجود شروع نسبتاً خوبی که در آرسنال داشت، نتوانست آنطور که می‌خواهد پیشرفت کند و گرچه بیش از ۱۰۰ بار پیراهن آرسنال را به تن کرد اما مصدومیت‌هایش جلوی به نمایش گذاشتن توانایی‌هایش را گرفت. او حالا ۳۱ سال سن دارد و بدون باشگاه به سر می‌برد.

۶. گابریل پائولیستا

هواداران آرسنال از زمانی که گابریل پائولیستا در سال ۲۰۱۵ به این تیم پیوست شاهد شور و اشتیاق فراوانی از سوی این بازیکن در خط دفاعی‌شان بودند هرچند که این مدافع برزیلی بعد از اینکه در دیدار آرسنال برابر چلسی در سال ۲۰۱۵ از زمین مسابقه اخراج شد، مورد انتقاد سرمربی تیم یعنی آرسن ونگر قرار گرفت و بخش قابل توجهی از مابقی دوران حضورش در امارات را روی نیمکت سپری کرد. با این حال او در فصل ۱۶-۲۰۱۵ بازی‌های خوبی برای آرسنال انجام داد و در ۲۱ بازی‌ای که در ترکیب آرسنال در لیگ برتر قرار گرفت، ۱۰ بار دروازه تیمش بسته نگه داشته شد. پائولیستا که حالا ۲۸ سال سن دارد، در سال ۲۰۱۷ طی انتقالی ۱۱ میلیون یورویی راهی والنسیا شد و در دو فصل اخیر عملکرد خوبی از خودش در فوتبال اسپانیا به نمایش گذاشته و به یکی از مدافعان قابل اعتماد لالیگا تبدیل شده است.

۵. جولیو باپتیستا

آرسن ونگر برای مدتی طولانی پیگیر بازی‌های جولیو باپتیستا بود و به او به چشم جانشین پاتریک ویرا نگاه می‌کرد. مربی فرانسوی توپچی‌های لندنی سرانجام موفق شد تا با انتقال قرضی خوزه آنتونیو ریس به رئال مادرید در سال ۲۰۰۶، باپتیستای برزیلی را با قراردادی قرضی و یکساله از مادرید راهی لندن کند. باپتیستا فوتبالش را در سال ۲۰۰۰ از باشگاه سائوپائولو آغاز کرد و چهار سال بعد راهی فوتبال اسپانیا شد و به سویا پیوست. او بعد از به ثمر رساندن ۴۷ گل در ۷۹ بازی‌ای که طی دو فصل حضورش در رامون سانچز پیسخوان انجام داد، در سال ۲۰۰۵ به رئال مادرید منتقل شد. با این حال باپتیستا در نخستین فصل حضورش در رئال مادرید عملکرد چندان خوبی نداشت و در ۴۵ بازی‌اش تنها ۹ بار گلزنی کرد. او در روزهای ابتدایی‌اش در انگلیس هم در تلاش بود تا با شرایط فیزیکی حاکم بر لیگ برتر خودش را منطبق سازد. با وجود اینکه باپتیستا در ۲۴ بازی لیگ برتری‌اش تنها ۳ بار گلزنی کرد اما در لیگ کاپ شش بار دروازه رقبای آرسنال را باز کرد؛ او در جریان پیروزی تاریخی ۶-۳ آرسنال برابر لیورپول پوکر کرد و در نیمه نهایی هم با بریسش موجب صعود تیمش به فینال شد اما در آنجا چلسی با حساب ۲-۱ آن‌ها را شکست داد. گرچه یک فصل حضور باپتیستا در لندن فوق العاده نبود اما قطعا می‌توان از واژه “راضی کننده” برای توصیف آن استفاده کرد.

۴. سیلوینیو

وقتی که سیلوینیو در سال ۱۹۹۹ از کورینتیانس به آرسنال پیوست به نخستین برزیلی تاریخ باشگاه آرسنال تبدیل شد. فصول ابتدایی حضور او در تیم به عنوان مدافع چپ بسیار موفقیت‌آمیز سپری شد و سیلوینیو در تیم منتخب فصل ۰۱-۲۰۰۰ لیگ برتر هم قرار گرفت؛ او در کنار قابلیت‌های تدافعی‌اش، در خط حمله هم به تهدیدی برای مدافعان حریف تبدیل شده بود. با ظهور اشلی کول در ترکیب آرسنال اما سیلوینیو به نیمکت‌نشین تیم تبدیل شد و چندی بعد راهی سلتاویگو شد. با این حال سیلوینیو هیچ افسوسی بابت جدایی‌اش از آرسنال نمی‌خورد، او در سال ۲۰۰۴ به بارسلونا پیوست و طی پنج فصل حضورش در نیوکمپ به سه قهرمانی در لالیگا، دو لیگ قهرمانان اروپا، یک کوپا دل ری و دو سوپر کاپ اسپانیا رسید.

۳. ادواردو دا سیلوا

گرچه او از نظر تکنیکی به کروات‌ها شباهت داشت اما در برزیل متولد شده بود و بزرگ شده همین کشور بود، نامش ادواردو دا سیلوا بود و برای تیم شاختار دونتسک هم بازی می‌کرد. با این حال نمی‌توان دوران حضور ادواردو دا سیلوا در آرسنال را بدون اشاره به مصدومیت‌هایش به خاطر آورد؛ او پیش از اینکه در دیدار آرسنال برابر بیرمنگام در سال ۲۰۰۸ مصدوم شود و شاهد حضور روبن فن پرسی در ترکیب توپچی‌های لندنی باشیم، طی ۲۸ بازی‌اش برای آرسنال موفق به ثمر رساندن ۱۲ گل و ثبت ۹ پاس گل شده بود. دا سیلوا بعد از این مصدومیت، به آن بازیکن قدرتمند سابق تبدیل نشد و با وجود اندک روزهای درخشانی که در آرسنال داشت و برخی گل‌های به یاد ماندنی‌ای که در ترکیب این تیم به ثمر رساند نتوانست درخشش‌های روزهای ابتدایی‌اش در این تیم را تکرار کند. هرچند که نمی‌توان دوران حضور او در شمال لندن را ناموفق توصیف کرد.

۲. ادو

ادو در سال ۲۰۰۰ در آستانه پیوستن به آرسنال قرار داشت اما به سبب پاسپورت غیرقانونی پرتغالی‌ای که داشت کارهای انتقالش یک سال به تعویق افتاد. با وجود اینکه ادو در روزهای آغازین حضورش در آرسنال برای جا انداختن خودش در ترکیب تیم به زحمت افتاد اما در نهایت موفق به انجام این کار شد و تا پایان نخستین فصلش در آرسنال جایگاهی ثابت در ترکیب تیم پیدا کرد. گرچه او به یکی از ارکان اصلی آرسنال در فصلی که به دوگانه داخلی آن‌ها منتهی شد تبدیل شد اما کمتر از ۵۰ بار پیراهن آرسنال را در آن فصل به تن کرد و با این وجود در خط هافبک تیم درخشان ظاهر شد و مقابل چلسی گلزنی کرد. او یک سال دیگر در آرسنال ماندنی شد و سپس به والنسیا پیوست.

۱. گیلبرتو سیلوا

در صدر این لیست گیلبرتو سیلوایی قرار می‌گیرد که بی‌شک بهترین برزیلی تاریخ باشگاه آرسنال بوده است. خریدن ستاره‌های جام جهانی ریسک بسیار بالایی دارد اما آرسنال این کار را به درستی انجام داد؛ آن‌ها سیلوا که برای برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ درخشان ظاهر شده بود را به عنوان جانشین امانوئل پتی خریداری کردند. او در خط هافبک آرسنال به زوج پاتریک ویرا تبدیل شد؛ سیلوا بیشتر وظایف دفاعی را به عهده داشت و به هافبک فرانسوی توپچی‌ها این اجازه را می‌داد که جلوتر بازی کند. او در موفقیت‌های آن‌ سال‌های آرسنال نقش قابل توجهی داشت و بیش از ۲۰۰ بار پیراهن آرسنال را به تن کرد و بازوبند کاپیتانی این تیم را هم به دست کرد. او تا سال ۲۰۰۸ در آرسنال ماندنی شد و توپچی‌ها بعد از جدایی سیلوا با وجود به خدمت گیری بازیکنان بااستعدادی چون الکس سانگ و لوکاس توریرا نتوانستند جانشین او را پیدا کنند.