شرط بندی ؛ چرا با وجود شناخت تهدیدها ریسک می‌کنیم؟

طبیعت انسان حریص است و به نظر می‌رسد که دوپامین می‌تواند آغازگر از بین بردن تمام پرچم‌های قرمز هنگام تصمیم‌گیری باشد. با این حال، بین سرمایه گذاری‌های مالی و قمار در یک کازینو چه اشتراکی وجود دارد؟ تحقیقات نشان می‌دهد که هر دو فعالیت به سطح مشخصی از توانایی‌های شناختی نیاز دارند تا بتوانند امکان برنده شدن در یک موقعیت یا میزان هزینه در یک سرمایه‌گذاری را پیش بینی کنند. شاید، ما به عنوان موجودات بدوی نیاز به مکانیسم‎هایی در قمار و امور مالی داشته باشیم تا ما را از شر شیاطین درون شخصیت انسانی‌مان محافظت کند.

از افراد متخصص چه چیزی می‌توانیم یاد بگیریم؟

دیلان اوانز Dylan Evans درباره هوش ریسکی و چگونگی تفاوت آن با ضریب هوشی معمولی صحبت می‌کند. مطمئناً، برخی از بازیکنان با ظرفیت‌های فکری کمتر با دیگر افرادی که قمار را راهی برای سودآوری می‌دانند، متمایز هستند. علاوه بر این، دسته دوم بازیکنان با کسب بیشترین برد از میز شرط بندی الهام نمی‌گیرند. آن‌ها تمایل دارند که روی میانگین هدر رفتن منابع، تمرکز کنند.

انگیزه بازیکنان برد بیشتر و بیشتر است. بسیاری از آن‌ها چشم انداز بلند مدت ندارند و ریسک‌هایی انجام می‌دهند که در قیاس با دارایی‌های ملموس آن‌ها به خوبی اندازه‌گیری نشده است. سبک بازی آن‌ها هم‌چنین می‌تواند واجد شرایط قانون «اکنون یا هرگز» باشد. از طرف دیگر، بازیکنان تفننی هم می‌بازند اما یک رویکرد متعادل برای مدیریت ریسک دارند. آن‌ها آن‌چه را که به دست آورده‌اند از دست می‌دهند و هیچ‌گاه زیر بار بدهی نمی‌روند.

گروه سوم قماربازان حرفه‌ای هستند که به دنبال تعقیب درآمد منطقی هستند. این بازیکنان مهارت‌های مختلفی دارند و در 3 نوع فعالیت‌ برتری دارند. مورد اول، شما قادر خواهید بود آن‌ها را در میان قهرمانان پوکر کشف کنید. برخی از متخصصان پوکر ترجیح می‌دهند ناشناس بمانند در حالیکه دیگران به شهرت علاقه دارند. بازیکنان موفق پوکر قادر به درک افراد و هم‌چنین گمراه کردن سایر بازیکنان هستند. از طرف دیگر، بازیکنان باهوش بلک جک دارای عزم، تمرکز و پیرو سیستم هستند. آن‌ها نیازی به آگاهی از ویژگی‌های روان‌شناختی مانند پوکربازان ندارند. از سوی دیگر شرط‌های ورزشی را داریم، شرط بندی ورزشی مجموعه‌ای از توانایی‌ها و مهارت‌های خاص خود را نیاز دارد. برخی از کارشناسان شرط بندی ورزشی به داده‌های دیجیتال اعتماد دارند. برعکس، بازیکنان قدیمی‌تر فقط با مشاهده جدول و ضرایب قبل از مسابقه می‌توانند اسب برنده را پیش بینی کنند. با این تفاسیر، هوش ریسکی به عنوان فرایند جمع آوری اطلاعات از منابع مختلف، تأمل روی داده‌ها و تخمین بسیار نزدیک به واقعیت، تعریف می‌شود.

3 توصیه برای تصمیم گیری بهتر در شرط بندی

با توجه به تجربه متخصصین شرط بندی، 3 مرحله وجود دارد که می‌توانید مهارت تصمیم‌گیری خود را بهبود بخشیده و چشم انداز عینی از نتیجه کیس مورد نظر خود به‌دست آورید.

• محدودیت‌های خود را به درصد بدانید

• مقدار شرط بندی متناسب با اعتماد به نفس را اندازه گیری کنید

• برد یا ضرر خود را پیش بینی کنید

برای مثال، شناخت محدودیت‌ها می‌تواند مانع از این شود که از یک دختر تقاضای ازدواج کنید. اگر فکر می‌کنید 40% درصد شانس موفقیت دارید، نباید این کار را انجام دهید. یا در غیر این صورت بسته به میزان اعتماد به نفس خود می‌توانید حداقل یک موفقیت 80% را تعیین کنید. اما در حقیقت شما هنوز هم 40% شانس دارید.

به همین دلیل است که وارد مرحله دوم می‌شویم. شرط شما باید مطابق با اعتماد به نفس شما باشد. اگر به تخمین‌های خود شک دارید، بهتر است شرط‌‌های ایمن کوچک ببندید.

و مرحله آخر در نظر گرفتن ارزش بلند مدت موقعیت شما است. آیا برنده شدن این دختر ارزشش را دارد؟ شما فردا می‌توانید یک دختر عالی دیگر را ملاقات کنید، نمی‌توانید؟

درک زمان متوقف کردن شرط بندی کیفیتی است که بازیکنان مشکل‌دار و تفننی را از حرفه‌ای‌ها متمایز می‌کند.

همه‌ی ما قمارباز ذاتی هستیم

بیشتر ما هر روز قمار می‌کنیم. بعضی از افراد کارهای پر ریسک را انجام می‌دهند با وجودی که از عواقبی که اقدامات آن‌ها ممکن است بر محیط، امور مالی و یا حتی فعالیت‌های زندگی آن‌ها داشته باشد آگاهی دارند. آیا می‌توان صنعت دیگری نامید که با قمار و ریسک کردن ارتباط نزدیکی داشته باشد؟ اصطلاح «برداشتن چند پنی از جلوی یک غلطک» اغلب برای توصیف سرمایه گذاری‌هایی که ایمن در نظر گرفته می‌شوند، استفاده می‌شود. شما مقداری پول نقد (پنی) پیدا کرده‌اید و انتظار اندکی دارید که ضرر بزرگ (غلطک) رخ دهد. از طرف دیگر، سرمایه گذاری‌های مشکوک برای جبران ریسک از دست دادن پول، پاداش بزرگی را ارائه می‌کنند.

تحقیقات از دیدگاه اعصاب و روان، ماهیت ریسک را بررسی می‌کند و این‌که چرا ما با وجود آگاهی از ضررهای عمده‌ای که می‌تواند در ادامه حاصل شود ریسک می‌کنیم. 100 شرکت کننده از جمله دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد در این مطالعه شرکت کردند. آن‌ها یک دور بازی باومن را انجام دادند. قوانین ساده هستند. آن‌ها باید روی یک عامل دیجیتال شرط بندی کنند. یک تیرانداز پیکانی را به سمت هدفی روی دیوار پرتاب می‌کند. اگر پیکان خارج از محدوده باشد، بازیکن پول بیشتری از میزان شرط خود را از دست می‌دهد. اگر پیکان در محدوده هدف باشد، بازیکن برنده می‌شود.

برخی جلسات بازی موفقیت آمیز بود. در عوض، تیرانداز دیجیتال در حال یادگیری چگونگی شلیک درست در آزمایش‌های مختلف بود. بنابراین، بازیکنان شرط‌های بزرگی را از دست می‌دادند. با وجود پرچم‌های قرمز، این یک اتفاق طبیعی بود که بازیکنان گزینه ردکردن را که هیچ هزینه‌ای برای آن‌ها نداشت، بازی نکردند. شایع ترین دلیل برای انتخاب بد و عدم مشاهده خطرات ممکن است این باشد که ماهیت فردی فاقد خود کنترلی بوده و حریص است. جدا از آن، دانشمندان تأیید می‌کنند که دوپامین می‌تواند سهم زیادی نسبت به در نظر نگرفتن خطرات به طور عام داشته باشد. بنابراین، دانشجویان ترجیح می‌دهند شرط بندی را حتی با وجود سابقه مشهود عدم موفقیت ادامه دهند. تا زمانی که نتوانیم به توانایی طبیعی خود برای محافظت از خطرات توجه کنیم، مقامات قدرت قانونی برای انجام این کار را دارند.