از جو هارت تا استرلینگ؛ تیم منتخب ۱۱ نفره منچستر سیتی در یک دهه اخیر

با به پایان رسیدن سال ۲۰۱۹ و آغاز سال ۲۰۲۰، یک دهه پر فراز و نشیب در فوتبال اروپا به پایان خواهد رسید. به همین بهانه قصد داریم تا نگاهی به تیم منتخب ۱۱ نفره منچستر سیتی در یک دهه گذشته بیندازیم. با ما همراه باشید و با بهترین بازیکنان سیتی در ۱۰ سال گذشته آشنا شوید.

تیم منتخب منچستر سیتی در دهه اخیر

دروازه بان: جو هارت

از آنجایی که سال‌های پایانی دهه حاضر برای جو هارت چندان خوب سپری نشد بسیاری از فوتبال دوستان، نقش کلیدی او در موفقیت‌های سیتی در ابتدای این دهه را از یاد بردند. او به عنوان جوانی ۱۹ ساله از شروزبری به منچستر سیتی پیوست و طی ۱۰ سال حضورش در اتحاد ۳۴۸ بار درون چارچوب دروازه سیتیزن‌ها قرار گرفت. هارت انتخاب اول روبرتو مانچینی و مانوئل پیگرینی برای چارچوب دروازه سیتی بود و یکی از ارکان اصلی قهرمانی‌های سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ این تیم در لیگ برتر به شمار می‌رفت. در این بین برخی از عملکردهای درخشان فردی او بسیار ماندگار بودند که می‌توان به مهارهای فوق العاده‌اش در جریان شکست ۱-۰ سیتی برابر بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپای ۲۰۱۵ اشاره کرد. با وجود اینکه جو هارت جایی در تفکرات پپ گواردیولا نداشت اما قطعا نقش او در موفقیت‌های دهه طلایی سیتی، از یادها نخواهد رفت.

دفاع راست: پابلو زابالتا

وقتی که پابلو زابالتا در سال ۲۰۱۷ و بعد از نه سال حضور در سیتی از این تیم خداحافظی کرد نمی‌توانست جلوی گریه کردنش را بگیرد. این مدافع آرژانتینی که ۳۳۳ بار پیراهن آبی آسمانی‌ها را به تن کرده بود، رابطه بسیار خوبی با هواداران این تیم داشت. او برخلاف بسیاری از هم‌تیمی‌هایش که در روستای چشیر زندگی می‌کردند، در خود منچستر زندگی می‌کرد و با فضای حاکم بر این شهر تطبیق یافته بود. علاوه بر این هواداران سیتی بیشتر زابالتا را با باندی به دور سر یا دستش به یاد می‌آورند و او را نماد جنگندگی در تیمشان می‌دانند. از این رو، با وجود اینکه بازیکنان بزرگ زیادی در خط دفاعی سیتی بازی کردند اما هیچ یک از آن‌ها تاثیراگذاری زابالتا طی دوران حضورش در اتحاد را نداشتند.

دفاع وسط: وینسنت کمپانی

همه تیم‌های موفق لیگ برتری یک رهبر در داخل و خارج از زمین داشتند؛ رهبری سیتی طی این سال‌ها بر عهده وینسنت کمپانی بوده است. هوشیاری او در داخل و خارج زمین بازی بدون شک یکی از دلایل اصلی چهار قهرمانی منچستر سیتی در لیگ برتر بوده است. کمپانی مدافعی باهوش و سطح بالا بود اما از طرفی با مصدومیت‌های گاه و بی‌گاه زیادی مواجه می‌شد و این مسئله در سال‌های پایانی حضورش در سیتی تشدید یافت؛ از این رو کمپانی تنها ۳۶۰ بار برای سیتی بازی کرد. او همچنین مرد بازی‌های بزرگ بود. کمپانی در جریان پیروزی سیتی برابر رقیب مستقیمش در راه قهرمانی در لیگ برتر ۲۰۱۲ یعنی منچستریونایتد، زننده تک گل سه امتیازی تیمش بود و سال گذشته با گلی که در آخرین بازی فصل سیتی در اتحاد از فاصله ۲۵ یاردی به لسترسیتی زد نقشی کلیدی در قهرمانی لیگ برتر تیمش ایفا کرد.

دفاع وسط: آیمریک لاپورته

این مدافع فرانسوی با وجود اینکه تنها دو سال و شش ماه در سیتی حضور داشته اما تاثیر بسیاری بر نتایج درخشان این تیم گذاشته است. توانایی‌ها و پتانسیل بالای او بعد از شروع نه چندان خوبش توسط پپ گواردیولا به سطح جدیدی رسید و حالا می‌توان از لاپورته به عنوان یکی از بهترین مدافعان وسط حال حاضر دنیای فوتبال نام برد. حالا نه آیمریک لاپورته و نه پپ گواردیولا از این انتقال پشیمان نیستند؛ او با دفاع قدرتمند و توانایی‌اش در کنترل بازی از انتهای زمین در دو قهرمانی متوالی سیتی در لیگ برتر موثر ظاهر شده است. از آنجایی که لاپورته تا سال ۲۰۲۵ با سیتی قرارداد دارد، می‌توان آینده بزرگ‌تر و درخشان‌تری را برای او در این تیم متصور بود. تنها پرسش باقی مانده این است که آیا عملکرد درخشان او سرانجام مورد توجه سرمربی تیم ملی فرانسه یعنی دیدیه دشام قرار می‌گیرد و از او در ترکیب خروس‌ها استفاده می‌کند یا خیر.

دفاع چپ: الکساندر کولاروف

الکساندر کولاروف با شوت‌های مهارنشدنی پای چپش طی هفت سال حضورش در اتحاد به یکی از بهترین بازیکنان منچستر سیتی در ۱۰ سال گذشته تبدیل شد. او در این مدت موفق به کسب دو قهرمانی در لیگ برتر، دو قهرمانی در لیگ کاپ و یک قهرمانی در جام حذفی شد و علاوه بر آن ۲۴۷ بار پیراهن منچستر سیتی را به تن کرد. او در سال‌هایی که برای سیتی بازی می‌کرد، برای قرارگیری در ترکیب اصلی تیم با گائل کلیچی رقابت می‌کرد و می‌توان گفت که هر دوی آن‌ها انتخاب اول سرمربی تیم برای پست دفاع چپ بودند. کولاروف صربستانی تنها به سبب آمار گلزنی بهترش در تیم منتخب ما قرار گرفته است؛ او طی دوران حضورش در سیتی موفق به ثمر رساندن ۲۱ گل و ثبت ۳۷ پاس گل در پیراهن این تیم شد.

هافبک دفاعی: فرناندینیو

وقتی که منچستر سیتی در سال ۲۰۱۳ برای به خدمت گیری یک هافبک دفاعی ۲۸ ساله ۳۰ میلیون پوند (۳۸ میلیون دلار) هزینه کرد برخی به این خرید انتقاد کردند. هرچند که سیتی در حالی فرناندینیو را به اتحاد آورد که از توانایی‌های او آگاهی کامل داشت. او در دوران سکان‌داری مانوئل پیگرینی به بازیکنی ثابت در ترکیب سیتی تبدیل شده بود و با قابلیت بازی خوانی‌ای که داشت به خوبی جلوی ضد حملات حریف را می‌گرفت. سطح بازی او زیر نظر پپ گواردیولا بازهم پیشرفت کرد و سرمربی اسپانیایی سیتیزن‌ها به خوبی از هوش هافبک برزیلی‌اش بهره گرفته است. او همواره نحوه بازی فرناندینیو را تحسین کرده و از او به عنوان یکی از سه هافبک دفاعی برتر حال حاضر جهان فوتبال یاد کرده است.

هافبک وسط: یحیی توره

بعد از اینکه یحیی توره بارسلونا را به مقصد منچستر سیتی ترک کرد، سیتی سود زیادی از این انتقال برد. این هافبک ساحل عاجی بهترین سال‌های فوتبالش را در اتحاد سپری کرد. او در کمتر از ۱۲ ماه به حسرت ۳۵ ساله سیتی برای قهرمانی در یک تورنمنت معتبر خاتمه داد و گل پیروزی‌بخش تیمش در فینال جام حذفی را به ثمر رساند. با این حال فرم او روز به روز بهتر شد تا آنجا که توره نقشی کلیدی در نخستین قهرمانی سیتی در لیگ برتر ۱۲-۲۰۱۱ ایفا کرد. دو سال بعد، او بازهم به قهرمانی در لیگ برتر رسید و همچنین به دومین هافبک تاریخ لیگ برتر بعد از فرانک لمپارد تبدیل شد که در یک فصل این رقابت‌ها موفق به ثمر رساندن ۲۰ گل شده است. هرچند که طی دوران حضور او در سیتی شاهد جنجال‌هایی هم بودیم که در این بین می‌توان به جشن تولد نگرفتن برای توره و همچنین ماجرای عذرخواهی کردن او از پپ گواردیولا اشاره کرد. با این حال هیچکس درخشش‌های توره در پیراهن سیتی را از یاد نخواهد برد.

هافبک وسط: داوید سیلوا

شاید می‌توان از داوید سیلوا به عنوان بهترین بازیکن لیگ برتر در یک دهه اخیر یاد کرد. او در سال ۲۰۱۰ از والنسیا راهی منچسترسیتی شد و بعد از عملکرد ضعیفی که در مقدماتی دور گروهی لیگ اروپا برابر تیمیسوارا از خودش بر جای گذاشت، ثابت کرد که می‌تواند تغییر را در لیگ برتر رقم بزند. در کمتر از یک ماه تمام شک و شبهات از بین رفت و هواداران سیتی دریافتند که چه بازیکن فوق العاده‌ای را به خدمت گرفتند. سیلوا در حالی دهمین فصل حضورش در فوتبال انگلیس را آغاز کرده که با لمس توپ‌های حرفه‌ای، ثبات و دید بالایی که در زمین دارد شناخته می‌شود و لقب “El Mago” به معنی جادوگر را دریافت کرده است. او در کنار وینسنت کمپانی به عنوان یکی از بازیکنان نمادین سیتی به یاد آورده می‌شود و علاوه بر آن در تیم ملی اسپانیا هم بسیار درخشان ظاهر شده است؛ سیلوا ۱۲۵ بازی ملی در کارنامه دارد و در جریان قهرمانی در یک جام جهانی و دو جام ملت‌های اروپا عضوی از لاروخا بوده است.

مهاجم: کوین دی بروین

کوین دی بروین در سال ۲۰۱۴ بدون اینکه عملکرد تاثیرگذاری در لیگ برتر داشته باشد چلسی را ترک کرد، اما دو سال بعد در قامت یک هافبک تهاجمی کامل به فوتبال انگلیس برگشت و راهی منچستر سیتی شد. این هافبک بلژیکی سریع‌تر از هر بازیکن دیگری در تاریخ لیگ برتر به رکورد ۵۰ پاس گل رسید؛ او در تنها ۱۲۳ بازی این رکورد را ثبت کرد و این در حالی است که مسوت اوزیل که پیش‌تر این رکورد را در دست داشت در ۱۴۱ بازی، ۵۰ پاس گل داده بود. اگر خلاصه بازی‌های دی بروین را نگاه کنید، می‌بینید که پاس‌های او نقش بسیاری در به ثمر رسیدن گل‌های سیتی دارند و بی دلیل نیست که گواردیولا کوین را یکی از عناصر اصلی تیمش می‌داند. کوین در زمان حضورش در سیتی موفق به دو قهرمانی در لیگ برتر، یک قهرمانی در جام حذفی، سه قهرمانی در لیگ کاپ و یک قهرمانی در کامیونیتی شیلد شده است.

مهاجم: سرخیو آگوئرو

سرخیو آگوئرو از زمانی که در سال ۲۰۱۱ به سیتی پیوسته کتاب رکوردهای گلزنی این باشگاه را از نو نوشته است. او حالا بهترین گلزن تاریخ منچسترسیتی است، در کنار آلن شیرر با ۱۱ هت‌تریک لیگ برتری رکورد دار است و بهترین گلزن غیر اروپایی تاریخ فوتبال انگلیس هم به شمار می‌رود. او از مجموع هشت فصل حضورش در منچسترسیتی شش فصل را با حداقل ۲۰ گل زده به پایان برده و همین آمار نشان دهنده ثبات این مهاجم آرژانتینی است. هرچند که آگوئرو به سبب ساختن بهترین لحظه تاریخ رقابت‌های لیگ برتر تا ابد در یادها و خاطره‌ها باقی خواهد ماند. گل دراماتیک او در وقت‌های اضافه بازی پایانی فصل برابر کویینز پارک رنجرز به طلسم ۴۴ ساله قهرمان نشدن سیتی در لیگ برتر پایان داد و فصل جدیدی از تاریخ این باشگاه را ورق زد. آگوئرو طی دوران حضورش در منچستر موفق به چهار قهرمانی در لیگ برتر، یک قهرمانی در جام حذفی، چهار قهرمانی در لیگ کاپ و سه قهرمانی در کامیونیتی شیلد شده است.

مهاجم: رحیم استرلینگ

رحیم استرلینگ وقتی که در سال ۲۰۱۵ طی انتقالی جنجالی از لیورپول راهی منچسترسیتی شد روزهای سختی را پشت سر می‌گذاشت. این وینگر جوان و با استعداد در اتحاد هم با انتقادهایی رو به رو شده بود اما خیلی زود پیشرفت کرد و حالا یکی از بهترین وینگرهای دنیای فوتبال به شمار می‌رود. تمام کنندگی یکی از نقاط ضعف استرلینگ محسوب می‌شد اما آمارها نشان می‌دهند که او در دو فصل گذشته حداقل ۲۰ بار گلزنی کرده و این یعنی استرلینگ به خوبی نقاط ضعفش را تقویت کرده است. این عملکرد و پیشرفت فوق العاده او در کنار نبردی که با نژاد پرستان داشته، انجمن فوتبال نویسان انگلیسی را متقاعد کرد تا استرلینگ را به عنوان بهترین بازیکن سال گذشته فوتبال انگلیس انتخاب کنند. استرلینگ در سیتی موفق به کسب دو قهرمانی در لیگ برتر، یک قهرمانی در جام حذفی، دو قهرمانی در لیگ کاپ و یک قهرمانی در کامیونیتی شیلد شده است.

از دیگر بازیکنانی که استحقاق حضور در این لیست را داشتند می‌توان به کارلوس توزی اشاره کرد که یکی از خریدهای نمادین سیتی در ۱۰ سال گذشته بود که از منچستر یونایتد به سیتی پیوست و یکی از بازیکنان کلیدی مانچینی در جریان قهرمانی لیگ برتر سال ۲۰۱۲ هم محسوب می‌شد. ادین ژکو هم با به ثمر رساندن ۷۲ گل در ۱۸۹ بازی‌اش برای سیتی یکی دیگر از مهاجمان خوب این تیم در یک دهه گذشته بوده است. ماریو بالوتلی هم که بیشتر به سبب فعالیت‌های پرحاشیه خارج از زمینش مورد توجه رسانه‌ها قرار می‌گیرد، فراز و نشیب‌های زیادی را طی دوران حضورش در اتحاد تجربه کرد و در این دوره اغلب با پاس گل قهرمانی‌اش به آگوئرو و گل “why always me?” که در اولدترافورد برابر یونایتد به ثمر رساند، به یاد آورده می‌شود. علاوه بر این، گرت بری و نایجل دی یانگ قهرمانان سیتی در قلب خط میانی این تیم بودند، در حالی‌که ادرسون مورائس و برناردو سیلوا هم احتمالا در دراز مدت جایی برای خودشان در چنین لیست‌هایی دست و پا خواهند کرد.